هواپیمای جت در حال گذر از کنار ماه
در حالی که به ظاهر هواپیمای جت را در کنار ماه می بینیم اما در واقع کره ماه بسیار بسیار دورتر از جت قرار دارد؛
نهایت ارتفاع جت ۱۰کیلومتر است اما فاصله ی متوسط ماه تا زمین ۳۸۴۴۰۰کیلومتر؛
یعنی ماه ۳۸۴۴۰ برابر دورتر از هواپیمای جت قرار دارد.
پس چرا ما جت را در کنار ماه می بینیم؟
علتش این است که ما آسمان را دو بعدی می بینیم؛ بعد سوم یعنی ارتفاع برایمان مشهود نیست؛
حال به تصویر زیر نگاه کنید:
به ظاهر ستاره ها در کنار هم اند ... درست مثل هواپیما و ماه ...
گویی همه ستاره ها روی یک صفحه قرار دارند ...
اما در واقع بعضی ها به ما نزدیک اند بعضی ها بسیار بسیار دور... اما ما آنها را در کنار هم می بینیم.
کسی که این فاصله های عظیم را درک کنه قطعا بزرگی عالم رو هم درک خواهد کرد
بی خود نیست که در دین ما یکی از راه های پی بردن به وجود خداوند؛ تفکر در آسمان ذکر شده.
" آنان که یاد می کنند از خداوند ؛ همان کسانی که فکر میکنند در خلقت آسمان ها و زمین ... "
سوره آل عمران؛ آیه ۱۹۱
یکی از کارهای جذاب در نجوم؛ ساخت ساعت آفتابی ست؛
ساعتهای آفتابی مدل های مختلفی دارد که از قشنگترین و البته سخت ترین آنها ساعت آنالماتیک است.
ساعت آنالماتیک بر اساس حرکت آنالمای خورشید طراحی می شود و شاخص آن متحرک است.
اسم ماههای سال در قسمت مرکزی و طبق فرمولی خاص مشخص میشود
کافی ست انسان با توجه به ماهی که در آن قرار داریم روی اسم آن ماه بایستد؛ سایه ی شخص روی عددی می افتد که ساعت را در آن موقع نشان میدهد.
بزنم به تخته دست خط من هم بد نیست.
البته اسم ماه ها در این ساعت به عربی ست...؟
در اینجا اعداد و اسم ماه ها روی کاغذ نوشته شده و با چسب ۵سانتی روی زمین چسبیده شده
در خیلی از جاهای دنیا که این نوع ساعت ساخته شده معمولا اسم ماه ها و اعداد روی سنگ تراشیده شده است تا همیشگی باشد.
مکان اعداد روی یک بیضی که با فرمولی خاص محاسبه میشود قرار دارد.
در پست های بعدی بیشتر از ساعت آفتابی صحبت می کنیم.
آسمان بالای سر ما پر است از اجرام آسمانی مختلف؛
سحابی ها، کهکشانها، خوشه های ستاره ای و ... اجرامی هستند که به دلیل نور ضعیفشان فقط در آسمانی تاریک در چشمان ما خودنمایی میکنند.
برای دیدن این اجرام، چشم انسان باید به تاریکی عادت کرده باشد تا مردمک چشم، گشاد شده و ضعیفترین نور اجرام را هم جمع آوری کند.
در شبهای تاریک چنانچه از نور سفید استفاده کنیم، مردمک چشم به حالت طبیعی برگشته و حساسیت خود را از دست میدهد و باید باز مدتی در تاریکی باشیم تا دوباره چشم به تاریکی عادت کند؛ لذا در شبهای رصدی باید از نور ضعیف قرمز استفاده کنیم تا کمترین تاثیر را بر چشمی که به تاریکی عادت کرده بگذارد.
چگونه رصد گر شویم؟ (۱)
بعضی ها فکر میکنند برای یادگیری نجوم حتما باید کلاس برند یا ابزار رصدی داشته باشند اما لزوما نیاز نیست که حتما کلاسی وجود داشته باشد یا امکاناتی مهیا باشد. بدون کلاس و یا داشتن یک تلسکوپ هم میتوان شروع به رصد کرد و خود را در صف منجمان قرار داد.
برای قسمت تئوری نیاز به مطالعه کتابهای نجومی ست تا فرد اطلاعات خود را نسبت به زمین؛ منظومه شمسی؛ اجرام آسمانی و کیهان بیشتر کند.
بهترین کتاب به نظر بنده کتاب نجوم به زبان ساده نوشته مایر دگانی، ترجمه محمدرضا خواجه پور است امتیاز این کتاب این است که شروع آن با رویکردی رصدی و آشنایی با آسمان گفته شده و در ضمن تمامی مطالب ابتدایی نجوم را هم گفته. برای آغاز رصد اگر کلاس نرفته اید بهتر است فصل۲ این کتاب را مطالعه کنید تا آشنایی بیشتری با آسمان پیدا کنید.
برای قسمت عملی یعنی برای شروع رصد هم به دو چشم تیزبین و یک اطلس آسمان نیاز است تا در یک شب بدون حضور ماه در همان پشت بام خانه تان شروع به شناسایی صورت های فلکی و پیدا کردن ستاره ها کنید.
حضور ماه آن هم زمانی که ماه کامل باشد باعث روشن شدن جو میشود و ستاره های کم نور دیده نمی شوند لذا بهتر است رصدمان در اواسط ماه های قمری نباشد چون ماه ساعات بیشتری در آسمان شب حضور دارد.
خب اگر دوست دارید به صف منجمان بپیوندید از همین امشب رصد را شروع کنید سه برگ اطلس آسمان در زیر قرار داده شده این اطلس؛ نقشه آسمان شب است و شامل صورتهای فلکی و اسامی فارسی آنها می باشد. از آن پرینت بگیرید.
توضیح کوتاهی درباره نحوه استفاده و پیدا کردن صورت های فلکی در آن گفته شده؛ ولی توضیحی کامل در پست بعدی خواهد آمد. چنانچه باز هم سوالی داشتید از قسمت نظرات بپرسید.
برای دیدن تصویر اصلی، روی عکسها کلیک کنید.