... نمایی از شهر آلاشت در شب ...
اگر از یک منجم بپرسی از چه چیزی نفرت داری ... قطعا خواهد گفت از چراغ های پرنور شهر ...
که بدون هیچ استانداردی؛ بی حساب و کتاب نصب می شوند و به جای آنکه فقط زمین را روشن کنند بیش از آن آسمان را نورافشانی می کنند.
...
شاید بپرسی چرا؟
در جواب خواهد گفت: اگر چه دیگر شبهای ما به لطف چراغ های پرنور؛ مثل روز روشن شده اما زیبایی آسمان تاریک را از یادمان برده است ...
و کسی که طعم زیبایی های آسمان تاریک را چشیده باشد برای نعمتی که از دست داده؛ افسوس خواهد خورد؛
دو هفته پیش رفته بودیم رصدخانه ی آلاشت؛
واقع در استان مازندران؛ شهرستان سوادکوه؛ شهر آلاشت.
رصد خانه جالبی بود؛ برای ساختش زحمت زیادی کشیده بودند و قطعا سخت تر از اون زحمت ها؛ قانع کردن مسئولین شهر بوده تا حاضر بشند برای ساخت چنین مجموعه ای هزینه کنند.
ولی مثل همه رصدخونه های کشور؛ توی شهر ساخته شده بود و جایی که آلودگی نوری باشه نمی شه از آسمون لذت برد.
طلوع خورشید در آلاشت
عکسی که از کنار رصدخانه گرفته شده
... نمایی از رصدخانه آلاشت هنگام طلوع خورشید ...
... نمایی از رصدخانه و ساختمان مدیریت رصدخانه بر بام شهر آلاشت ...
.
.
.
تو فکر ساخت یک رصدخونه ایم برای شهرمون؛ اما نه وسط شهر بلکه ۳۰کیلومتری شهر توی ارتفاع ۲۸۵۰متری؛
یعنی شدنیه...؟
عکسها با دوربین کانن ۱۱۰۰دی.
عکس از شهر آلاشت در شب (اولین عکس) با ۵ ثانیه نوردهی؛
عکس رصدخانه در شب (دومین عکس) با ۳۰ثانیه نوردهی.
درست خواهید کرد إن شاء اللّه!
من همیشه گفتم و بازم میگم:
آسمون رو نگاه کردن و شفّاف دیدنش، یک موهبته برای بچّه شهری ها!
إن شاء اللّه...
دلم از چراغای شب بدجور پره.....
هم چراغ ها هم آلودگی این تهران ...
درک میکنم واقعا...
اقدامات موٍثر دولت تدبیر و امید برای رفع مشکلات معیشتی مردم در 89 روز از 100 روز وعده داده شده...
در این که رییس جمهور ما حرفش دو تا شده شکی نیست
اما یه دوستی میگفت فعلا باید نظاره گر بود برای قضاوت یه کم زوده
شاگردی که تنبلی کرده و نمره میان ترمش صفر شده احتمال کمی داره که پایان ترمش نمره خوبی بیاره ولی باید بهش مهلت داد شاید رویه شو عوض کنه.شاید.
باید رفت توی بیابان تا اون آسمونی ک تو میگی دید واقعنی خیلی قشنگه وقتی میرم روستا اونجا آسمونش ی جور دیگه اس
روستایی ها خودشون نمی دونند که شبها چه نعمتی خدا بهشون داده؛ همون آسمون پرستاره بالای سرشونو میگم، نعمتی که ما توی شهر غبطه ی اونو میخوریم.