رویت هلال...

 

رویت هلال ماه رمضان ۱۴۳۲ ه.ق یعنی تابستان سال ۹۰ که البته هلال رو نتونستیم ببینیم.  

و عکسی که همون روز لحظه غروب از پشت لنز دوربین از خورشید گرفتم 

محلی که بودیم افقش منفی بود ببینید خورشید به دلیل شکست نور چه طور شبیه تخم مرغ شده 

لکه های خورشیدی هم به وضوح پیداست... 

به زیبایی آسمان (۲) ...

سحابی چشم گربه؛ ستاره ای که پوسته بیرونی خود را پس زده و هسته ستاره در مرکز باقی مانده است 

اتفاقی که روزی برای خورشید ما هم خواهد افتاد...

آرزوهای کودکی...

 

کودکی در آرزوی گرفتن یک دنباله دار... 

این عکس برای اوایل فروردین همین امساله که در اسپانیا گرفته شده 

دنباله دار پان استار دنباله دار پر نوری بود که از اواسط اسفند پارسال مهمون آسمان نیمکره شمالی شد و حتی یکی دو روز با چشم عادی هم در لحظه غروب در آسمان دیده میشد 

من اواخر اسفند بود که تونستم روی پشت بام خونه مون اونو با تلسکوپ ببینم 

جای تون خالی... واقعا خشکل بود.

تصویری از بالا...

 

تصویر فوران یک آتشفشان که از ایستگاه فضایی بین المللی (آی اس اس) عکاسی شده است.

زندگی در فضا...

 

ایستگاه فضایی بین المللی (ISS)

 International Space Station 

ایستگاه فضایی بین المللی ایستگاهی در فضاست و در ارتفاعی حدود 400کیلومتری؛ هر نود دقیقه یک بار به دور زمین میگردد

ابعاد این ایستگاه به اندازه زمین فوتبال است، طول بالهایش ۱۱۰متر، طول ایستگاه ۸۰متر و وزنش حدود ۵۰۰تن است. 

خانم انوشه انصاری ایرانی مقیم آمریکا به عنوان گردشگر فضایی؛ ۹روز در آی اس اس زندگی کرد.

به زیبایی آسمان (۱) ...

 

سحابی حلقه؛ ستاره ای که منفجر شده ولی هسته ستاره در مرکز باقی مانده است.

قرآن کریم، سوره فرقان، آیه 61

 

" بزرگ است آنکه در آسمانها برجهایی نهاد و در آن چراغ و ماهی روشن پدید آورد "

مشهورترین عکس دنیای فیزیک...

پنجمین کنفرانس سالوی که در اکتبر 1927 / مهر 1306 در بروکسل بلژیک برگزار شد، میزبان بزرگ‌ترین فیزیک‌دانان آن روزگار بود و عکس دسته‌جمعی این گروه، مشهورترین عکس دنیای فیزیک لقب گرفته است. 

 

حاضران در عکس، از راست به چپ
ردیف سوم (ایستاده): لئون بریلوئین - رالف فاولر - ورنر هایزنبرگ (نوبل فیزیک 1932) - ولفگانگ پائولی (نوبل فیزیک 1945) - ژولز امیل ورشافلت - اروین شرودینگر (نوبل فیزیک 1933)- تئوفیل دی‌داندر-ادوارد هرزن - پل اهرنفست- امیل هنریوت- آگوست پیکارد
 

ردیف دوم: نیلز بوهر (نوبل فیزیک 1922) - مکس بورن (نوبل فیزیک 1954) - لوییس دی‌بروگلی (نوبل فیزیک 1929) - آرتور کامپتون (نوبل فیزیک 1927) - پل دیراک (نوبل فیزیک 1933) - هنریک کرامرز - ویلیام براگ (نوبل فیزیک 1915) - مارتین نادسن - پیتر دبیه (نوبل شیمی 1936)
 

ردیف اول: اوون ریچاردسون (نوبل فیزیک 1928) - چارلز ویلسون (نوبل فیزیک 1927) - چارلز گویه - پل لانگه‌وین - آلبرت اینشتین (نوبل فیزیک 1921) - هنریک لورنتز (نوبل فیزیک 1902) - ماری کوری (نوبل فیزیک 1903 و نوبل شیمی 1911) - مکس پلانک (نوبل فیزیک 1918) - اروینگ لنگ‌مویر (نوبل شیمی 1932)

بیا با هم آسمان را رصد کنیم...

 چگونه رصد گر شویم؟ (۱)

بعضی ها فکر میکنند برای یادگیری نجوم حتما باید کلاس برند یا ابزار رصدی داشته باشند اما لزوما نیاز نیست که حتما کلاسی وجود داشته باشد یا امکاناتی مهیا باشد. بدون کلاس و یا داشتن یک تلسکوپ هم میتوان شروع به رصد کرد و خود را در صف منجمان قرار داد. 

برای قسمت تئوری نیاز به مطالعه کتابهای نجومی ست تا فرد اطلاعات خود را نسبت به زمین؛ منظومه شمسی؛ اجرام آسمانی و کیهان بیشتر کند. 

 بهترین کتاب به نظر بنده کتاب نجوم به زبان ساده نوشته مایر دگانی، ترجمه محمدرضا خواجه پور است امتیاز این کتاب این است که شروع آن با رویکردی رصدی و آشنایی با آسمان گفته شده و در ضمن تمامی مطالب ابتدایی نجوم را هم گفته. برای آغاز رصد اگر کلاس نرفته اید بهتر است فصل۲ این کتاب را مطالعه کنید تا آشنایی بیشتری با آسمان پیدا کنید.

برای قسمت عملی یعنی برای شروع رصد هم به دو چشم تیزبین و یک اطلس آسمان نیاز است تا در یک شب بدون حضور ماه در همان پشت بام خانه تان شروع به شناسایی صورت های فلکی و پیدا کردن ستاره ها کنید.

حضور ماه آن هم زمانی که ماه کامل باشد باعث روشن شدن جو میشود و ستاره های کم نور دیده نمی شوند لذا بهتر است رصدمان در اواسط ماه های قمری نباشد چون ماه ساعات بیشتری در آسمان شب حضور دارد. 

خب اگر دوست دارید به صف منجمان بپیوندید از همین امشب رصد را شروع کنید سه برگ اطلس آسمان در زیر قرار داده شده این اطلس؛ نقشه آسمان شب است و شامل صورتهای فلکی و اسامی فارسی آنها می باشد. از آن پرینت بگیرید.

توضیح کوتاهی درباره نحوه استفاده و پیدا کردن صورت های فلکی در آن گفته شده؛ ولی توضیحی کامل در پست بعدی خواهد آمد. چنانچه باز هم سوالی داشتید از قسمت نظرات بپرسید. 

 

 

 

برای دیدن تصویر اصلی، روی عکسها کلیک کنید.

نجات دهنده زمین...

 

 عکس از تلسکوپ فضایی هابل.

سیاره مشتری پنجمین سیاره منظومه شمسی؛ یک غول گازی ست یعنی بر خلاف زمین هیچ سطح جامدی ندارد و از گاز و مایع است. 

در واقع مشتری توپ عظیمی از هیدروژن و هلیم است که در لایه های پایین تر به سبب فشار به مایع تبدیل شده اند و احتمالا هسته ای جامد دارد. دمای سطح آن منفی ۱۱۰درجه سانتیگراد است اما دما در هسته آن به ۳۰هزار درجه سانتیگراد میرسد.

بیش از ۱۳۰۰کره به اندازه زمین در مشتری جای میگیرد و جرمش ۳۱۸برابر زمین است. 

نکته ی جالب اینجاست که با این حجم و جرم عظیم هر ۹ساعت و ۵۵دقیقه یک دور به دور خودش میچرخد. این مقدار را با چرخش ۲۴ساعته زمین مقایسه کنید.

سیاره مشتری حدود ۶۳۰میلیون کیلومتر از ما فاصله دارد و یعنی حدود ۱۶۰۰برابر نسبت به فاصله ماه از ما دورتر است. 

این سیاره حدود هر ۱۲ سال زمینی یک دور به دور خورشید می زند. و ۶۳قمر به دور آن میچرخند. 

در سطح مشتری همچنان که در عکس می بینید نوارهای روشن (منطقه ها) نواحی بالا آمدن گاز گرمتر در جو آن و نوارهای تیره (کمربندها) نواحی فرو رفتن گاز سرد هستند. 

این نوارها نهرهای بادند که با سرعت بیش از ۶۰۰کیلومتر در ساعت بر خلاف جهت چرخش مشتری به دور خود حرکت می کنند.

احتمالا رنگ کمربندها به سبب ردپای گوگرد و ملکول های آلی ست.

 

عکس با دوربین موبایل از پشت لنز تلسکوپ آپوکرومات ۱۰۰میلی متر در پشت بام خانه مان.

کمربند قهوه ای رنگ مشتری در تصویر مشخص است آن را با تصویر تلسکوپ هابل مقایسه کنید.