این پست نجومی نیست...

 

بعضی موقع ها هست که آدم خیلی دلش میگیره  

خسته میشه از روزگار؛ و به این فکر میکنه که اصلا چرا زنده است... 

از خودش میپرسه این سختی و فشارها توی زندگی برای چیه و ته ش چه فایده ای داره برای انسان. 

مدتهاست دنبال جوابی برای این سوالا هستم البته نه هر جوابی؛ 

دنبال قانع شدن نیستم بیشتر دنبال آروم شدنم...  

. 

این ۳بیت شعر که از زبان یکی از بهترین انسان های روی کره زمین خونده شده؛ جوابی بود که آشفتگی دلم رو آروم کرد: 

هر بلایی کز تو آید...